خلبانی که عراقی ها سرش را با کلاه بریدند

شهید غلامرضا چاغروند در سال ۱۳۳۱ در شهر خرم‌آباد لرستان دیده به جهان گشود. وی در سال ۱۳۵۳ به استخدام هوانیروز ارتش درآمد. آخرین ماموریت این خلبان جسورِ هوانیروز ارتش در بعد از ظهر ۱۳۵۹/۰۷/۱۲ می‌باشد.

در آن روز چاغروند و کمک خلبان ستوان یار حسین مصری و گروهبان یکم عادل موسوی عازم ماموریتی از کرمانشاه به ایلام و دهلران می‌شوند. آنها پس از انجام ماموریت در دهلران عازم بازگشت می‌شوند. ایشان بنا به وظیفه خود، کار پشتیبانی و انتقال تجهیزات جنگ را انجام می‌دهد و داوطلبانه در منطقه ایلام به رزمندگانی که مشغول نبرد با عراق بودند کمک و تجهیزات می‌رساند.

در یکی از روستاها مردم وقتی هلیکوپتر ایرانی را می‌بینند سعی می‌کنند با داد و فریاد به خلبان بفهمانند که عراقی ها روستا را محاصره کردند اما شهید چاغروند که برای کمک به نیروها به محل رفته بود متوجه موضوع نمی‌شود و هنگامی که مورد اصابت تیرهای دشمن قرار می‌گیرد می‌فهمد که محاصره شده. عراقی ها اول کمک خلبان ها را اسیر می‌کنند و برای شهید چاغروند شرط می‌گذارند که اگر به کشورش توهین کند وی را نمی‌کشند. عراقی‌ها وقتی می‌بینند قبول نمی‌کند کاردی به او می‌زنند و تهدید می‌کنند اگر توهین نکنی سرت را می‌بریم.

وقتی شهید چاغروند حاضر نمی‌شود به وطنش توهین کند سرش را با همان کلاه خلبانی از تن جدا و در منطقه کشاورزی اطراف پرت می‌کنند. یکی از کشاورزان جلیزی شب هنگام به محل شهادت می‌رود و جنازه را پیدا و خاک می‌کند. بعد از شهادت شایعات زیادی در خصوص اینکه شهید چاغروند با هلیکوپتر و تجهیزات نظامی به عراق پناهنده شده است قوت می‌گیرد. تا ۲سال خبری از این شهید نبود. زمانی که صدام شهرهای خرم آباد را بمباران می‌کرد مردم به خانه این شهید می‌آمدند و می‌گفتند غلامرضا با اطلاعاتی که به صدام داده باعث این بمباران‌ها است!

۲سال بعد با اجازه سازمان ملل اسرای همرزم شهید چاغروند در نامه هایی که می‌نویسند به نحوه شهادت وی و اینکه چگونه جلوی آنها سرش را بریدند اشاره می‌کنند. خانواده شهید پیگیری می‌کنند و پس از پرس و جو از اهالی روستا، جنازه و کلاه را پیدا می‌کنند. روحش شاد و یادش جاودانه…

منبع : @Iran.Army_Heroes